هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 699

را قرارگاه دایمی خود نداند و امید ماندن در دنیا نداشته باشد پس یاد دنیا را از جان خویش بیرون کرد و دل از دنیا برکند و چشم از دنیا پوشاند.

و چنین است کسی که چیزی را دشمن دارد، خوش ندارد به آن بنگرد با نام آن نزد او بر زبان آورده شود. در زندگانی رسول خدا(صلی الله علیه و آله) برای تو نشانه هایی است که تو را به زشتیها و عیب های دنیا راهنمایی کند؛ زیرا پیامبر (صلی الله علیه و آله) با نزدیکان خود گرسنه به سر می برد و با آن که مقام و منزلت بزرگی داشت، زینت های دنیا از دیده او دور ماند. پس تفکرکننده ای باید با عقل خویش به درستی اندیشه کند که آیا خدا محمد(صلی الله علیه و آله) را به داشتن این صفات اکرام فرمود، یا او را خوار کرد؟ اگر بگوید خوار کرد، دروغ گفته و بهتانی بزرگ زده است و اگر بگوید او را اکرام کرد، پس بداند خدا کسی را خوار شمرد که دنیا را برای او گستراند و از نزدیک ترین مردم به خودش دور نگه داشت. پس پیروی کننده باید از پیامبر (صلی الله علیه و آله) پیروی کند و به دنبال او راه رود و قدم بر جای قدم او بگذارد وگرنه از هلاکت ایمن نمی باشد که همانا خداوند محمد(صلی الله علیه و آله) را نشانه ی قیامت و مژده دهنده ی بهشت و ترساننده از کیفر جهنم قرار داد.

پیامبر(صلی الله علیه و آله) با شکمی گرسنه از دنیا رفت و با سلامت جسم و جان وارد آخرت شد و کاخ های مجلل نساخت (سنگی بر سنگی نگذاشت تا جهان را ترک گفت و دعوت پروردگارش را پذیرفت.

وه! چه بزرگ است متی که خدا با بعثت پیامبر بر ما نهاده و چنین نعمت بزرگی به ما عطا فرمود. رهبر پیشتازی که باید او را پیروی کنیم و پیشوایی که باید راه او را تداوم بخشیم.

به خدا سوگند آن قدر این پیراهن پشمین را وصله زدم که از پینه کننده ی آن شرمسارم.

یکی به من گفت: آیا آن را دور نمی افکنی؟! گفتم: از من دور شو؛ صبحگاهان، رهروان شب ستایش می شوند آینده از آن استقامت کنندگان است.(1)

حکایت 910 : قرآن محوری در سفارش امام علی

امام علی (علیه السلام) در روزهای نخست خلافت خود به سال 35 قمری در مدینه ایراد سخنرانی نموده که در قسمتی از آن دربارهی ویژگی های قرآن، چنین فرمود: آگاه باشید!