هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 700

همانا این قرآن پند دهنده ای است که نمی فریبد و هدایت کننده ای است که گمراه نمی سازد و سخنگویی است که هرگز دروغ نمی گوید. کسی با قرآن همنشین نشد مگر آن که براو افزود یا از او کاست. در هدایت او افزود و از کوردلی و گمراهی اش کاست. آگاه باشید، کسی با داشتن قرآن، نیازی ندارد و بدون قرآن، بی نیاز نخواهد بود. پس درمان خود را از قرآن بخواهید و در سختی ها از قرآن یاری بطلبید که در قرآن درمان بزرگ ترین بیماری ها یعنی کفر و نفاق و سرکشی و گمراهی است پس به وسیله قرآن خواسته های خود را از خدا بخواهید و با دوستی قرآن به خدا روی آورید و به وسیله قرآن از خلق خدا چیزی نخواهید زیرا وسیله ای برای تقرب بندگان به خدا، بهتر از قرآن وجود ندارد. آگاه باشید که شفاعت قرآن پذیرفته و سخنش تصدیق می گردد. آن کس که در قیامت قرآن شفاعتش کند، بخشوده می شود و آن کس که قرآن از او شکایت کند، محکوم است. در روز قیامت ندادهنده ای بانگ می زند که: «آگاه باشید امروز هرکسی گرفتار بذری است که کاشته و عملی است که انجام داده، جز اعمال منطبق با قرآن» پس شما در شمار عمل کنندگان به قرآن باشید. از قرآن پیروی کنید. با قرآن خدا را بشناسید و خویشتن را با قرآن اندرز دهید و رأی و نظر خود را برابر قرآن متهم کنید و خواسته های خود را با قرآن نادرست بشمارید.(1)

حکایت 911 : میرداماد با دوشیزه ای در یک حجره

در تاریخ نگارستان مذکور است که: میر داماد از دانشمندان عصر صفویه است که در دانش و بینش یگانه روزگار خویش بود، در ایام جوانی در اصفهان در مدرسه ای ساکن بود و دانش می آموخت روزی شمه ای از مرتبت و پاکی او در نزد شاه عصر گفت و گو شده بود برای آزمایش وی دوشیزه ای را وادار کردند که هنگام شب در فصل زمستان به مدرسه برود و میر داماد را بیازماید. او نیز خود را بیاراست و چون پاسی از شب گذشت به مدرسه رفت و در حجرهی میرداماد را کوبید او بیرون آمده گفت: چه بود؟ دخترک گفت: از کلبهی خود دور افتاده و امشب به حجرهی تو پناه آورده ام و خود مشغول مطالعه و حاضر کردن درس خویش شد. آن دوشیزه خود را به بهانه هایی به میر داماد نشان می داد و عشوه گری می کرد ولی میر داماد اصلا به او توجه نمی کرد و هر گاه از این حرکات بی آرام می شد، انگشتی از خود را بالای چراغ می گرفت و می سوزانید تا مشغول خود شده باشد. همچنین6.