هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 715

دربارهی استقرار اعضای بدن روی زمین در حال سجده و چگونگی آن در حال نماز اختلاف پیدا کردند.

احمد میگوید: چون در این مشاجره به نتیجه ای نرسیدیم که آیا بینی هم هنگام سجده باید روی زمین قرار گیرد یا خیر عازم منزل امام عسکری(علیه السلام) شدیم.

در بین راه در حالی که حضرت سوار مرکب خود بود، با ایشان برخورد کردیم، همین که حضرت متوجه ما شد، ایستاد و روی خود را به طرف ما نمود و سپس انگشت سبابهی خود را بر پیشانی نهاد و اشاره نمود که سجده فقط به وسیلهی پیشانی تحقق می یابد، نه به وسیله ی بینی و بعد از آن به راه خود ادامه داد و رفت.

پس از مدتی که از این جریان گذشت، بر سر گوشت بین ما مشاجره شد که کدام قسمت گوشت گوسفند لذیذتر و سالم تر است که همچنان به نتیجه نرسیدیم.

ناگهان خادم حضرت امام حسن عسکری(علیه السلام) بر ما وارد شد و بدون آن که ما سخنی بگوییم و یا سؤالی کرده باشیم، خادم حضرت قطعه گوشت گوسفندی که کتف و دست حیوان بود از جلوی ما برداشت و گفت: مولایم فرمود آن قسمتی که نزدیک به سر و گردن باشد، سالم تر و لذیذتر است و آغشته به امراض نیست، اما نصیحت نمود که حتی الامکان از ران استفاده نشود.

احمد میگوید: امام (علیه السلام) بدون آن که ما سؤالی کرده باشیم یا پیامی داده باشیم، در جریان امور قرار داشت و برای تقویت قلوب و از بین بردن هر گونه شکی پاسخ ما را مطرح فرمود و رفع مشاجره گردید.(1) عرض می کنم. در روایات بسیاری وارد شده است که ائمه(علیه السلام) گوشت کتف و دست گوسفند را بیش از دیگر قسمت ها مورد استفاده قرار می دادند، به ویژه رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) که نسبت به آن اظهار علاقه می ورزید.

حکایت 937: مکافات عمل

شیخ اجل سعدی می گوید: از سرزمین «دودمان بکر بن وائل» نزدیک شهر نصیبین که در دیار شام قرار داشت، مهمان پیرمردی شدم، یک شب برای من چنین تعریف کرد: من در تمام عمر جز یک فرزند پسر - که در این جا است به ندارم، در این بیابان درختی کهنسال است که مردم آن را زیارت می کنند و در زیر آن به مناجات با خدا می پردازند، من شب2.