هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 719

حکایت 942: مزاح با سید الأرواح

ابن عبد البر در «الاستیعاب» می نویسد: نعیمان بن عمرو انصاری از قدمای صحابه و از جملهی انصار و اهل بدر است. او مردی خوش مجلس و اهل مزاح بود. از وقایعی که منسوب به او است، این است که مرد عربی از بادیه نشینان خدمت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) آمد، شتر خود را پشت مسجد خوابانید و به مسجد وارد شد. بعضی از اصحاب به نعمان گفتند: اگر این شتر را بکشی، گوشت آن را تقسیم می کنیم و حضرت رسول قیمتش را به اعرابی خواهد داد و او را نیز خشنود خواهد کرد. نعیمان شتر را کشت، در این اثنا اعرابی بیرون آمد و شتر خود را کشته دید، فریاد کرد و پیامبر را به داد خواهی خواست. نعیمان فرار کرد.

حضرت رسول با شنیدن فریاد مرد عرب از مسجد خارج شد و ناقه ی اعرابی را کشته دید، پرسید: این کار از که سر زده؟ گفتند: از نعیمان.

آن حضرت یک نفر را فرستاد تا او را بیاورد، فرستاده رفت و پس از جست و جو فهمید که نعیمان در خانه ی ضباعه دختر زبیر بن عبد المطلب و همسر مقداد بن اسود پنهان شده است، منزل ایشان نزدیک مسجد بود، نعیمان به آن جا رفت. به او گفتند به محلی که شباهت به حفره ای داشت برود. نعیمان خود را در حفره پنهان کرد و با مقداری علف سبز جلوی حفره را پوشانید. فرستاده بازگشت و عرض کرد: یا رسول الله! من نعیمان را ندیدم.

آن حضرت با عده ای از اصحاب به خانه ی ضباعه آمدند. آن مرد مخفیگاه نعیمان را نشان داد. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: علف ها را برداشتند و نعیمان را بیرون آوردند، پیشانی و رخسارش از علف های تازه رنگین شده بود. حضرت رسول(صلی الله علیه و آله) فرمود: نعیمان! این چه کاری بود که از تو سر زد؟! نعیمان عرض کرد: یا رسول الله! همان کسانی که شما را به مخفیگاه من راهنمایی کردند، مرا به این کار وادار کردند.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) تبسم کنان با دست مبارک خویش رنگ علف را از پیشانی و رخسار نعیمان پاک کرد و بهای شتر را نیز به صاحبش داده و او را راضی کرد.(1)

حکایت 943: نتیجهی بد خلقی سعد معاذ

ابن سنان از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده است که آن جناب فرمود: برای حضرت رسول ۔.