هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 729

تشییع جنازه های شان شرکت کردم، به عیادت بیماران شان رفتم، جویای احوال شان می شدم تا این که دشمنی تبدیل به دوستی شد.(1)

حکایت 958: برای اصالت فتوا، چاه خانه اش را پر کرد

هر انسانی طبعه در هنگامی که بخواهد موضوعی را مورد داوری قرار دهد، به خودی خود ابتدا این مسئله برایش مطرح است که منافع او در چیست و چه نوع قضاوت است که با منافع وی اصطکاک نداشته و با مصلحت شخصی او معارض نیست.

می گویند: یکی از مجتهدین و دانشمندان نجف (شاید علامه حلی هنگامی که خواست از نظر فقهی این مسئله را بررسی کند که اگر چیز نجسی در چاه آب قرار گیرد، موجب نجاست آب چاه می شود یا نه، ابتدا دستور داد چاه آبی که در خانه داشت پر کنند و سپس به استنباط این مسئله پرداخت و در توجیه کار خود گفت: ترسیدم داشتن چاه آب در خانه موجب شود تا من به طور ناخودآگاه به عدم نجاست آب چاه، هنگام برخورد با نجاست، تمایل پیدا کنم تا اگر یک روز در چاه خانه ام نجسی قرار گیرد به مشکل و محذور تطهیر آن دچار نگردم و طبیعی است که اگر فتوایی تحت تأثیر منافع شخصی قرار گیرد، در آن صورت آن فتوا اصالت نخواهد داشت، ولی اگر چاهی در خانه نداشتم بدون شک فتوای من یک فتوای اصیل است؛ زیرا در این صورت در هیچ یک از دو طرف قضیه نجاست آب چاه در هنگام برخورد با نجاست یا عدم آن) مانعی ندارم. (2) عرض میکنم: حضرت سجاد(علیه السلام) در دعای هشتم صحیفه ی سجادیه عرض می کند: خداوندا! پناه می برم به تو از این که در علم از روی بی اطلاعی و بر خلاف عقیده سخنی گویم. وقتی دایرهی مرجعیت مرحوم سید عبد الهادی شیرازی وسعت یافت، بارها از خوف خدا گریه کرد و از بیم لغزش قدم یا انحراف قلم یا این که به نام او کارهای خلافی کنند که او خبر ندارد، گریست.

حکایت 959 : کریم و عبد الکریم

حجت الاسلام و المسلمین سعید اشراقی نقل می کند: وقتی آیت الله شیخ عبد الکریم حائری - مؤسس حوزه ی علمیه ی قم - از دنیا رفت، عده ای از طلاب اظهار نگرانی کرده و می گفتند دیگر چه کسی است که ریاست و زعامت حوزه و شهریه (سه تومان در هر ماه) را به عهده بگیرد. یک روز در مجلسی که از همین مقوله صحبت می کردند، آیت الله 6