هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 730

العظمی محمد علی اراکی که از شاگردان برجسته ی آیت الله شیخ عبد الکریم حائری بود، یک مرتبه به سخن آمد و فرمود: آقایان! چرا نگران هستید و چرا این سخنان را می گویید، آخر، عبد الکریم مرده است، خود کریم که نمرده است. همان خدای کریم که عبد الکریم را مأمور تأسیس حوزه کرد، خودش حوزه را حفظ خواهد کرد.

همان طور که ایشان فرمودند، پس از وفات مرحوم حائری با تأیید خداوند کریم بر عظمت حوزه افزوده شد.(1)

حکایت 960: بارش تطهیر

مرحوم حاج میرزا تقی زرگر گفته است: یک روز در صحن مطهر حضرت معصومه(س) نشسته بودم، یک مرتبه حالت مکاشفه به من دست داد، دیدم در ایوان طلا دوش های فراوانی است که از آنها آب می ریزد و هر یک از زوار که از حرم خارج می شود در زیر آن دوش ها می ایستد و کاملا شست و شو می کند و سپس راه می افتد و هیچ کس از این معنی استثنا نمی شود.

مرحوم حاج شیخ صادق نصیری سرابی متوفای 1413هق نیز گفته است: من مکرر در عالم مکاشفه در بالای سر حضرت معصومه سلام الله علیها - مشاهده کرده ام که از بالای سر زوار آب می ریزد و زوار را شست و شو میدهد.

نویسنده ی کتاب «کریمه ی اهل بیت» نوشته است: در عصر ما در قم شیخی است وارسته و اهل کرامت که افراد زیادی به او مراجعه می کردند و از او التماس دعا می خواستند، ایشان برای رهایی یافتن از دست مردم، از قم به ده جمکران رفت و منزل گزید، پس از مدتی به زیارت حضرت رضا(علیه السلام) مشرف شد، حضرت از ایشان روی برتافت.

عرض کرد: آقا! گناهم چیست؟ حضرت فرمود: چرا حرم خواهرم را ترک کردی؟ عرض کرد: در محضر شما عهد میبندم تا زنده ام همه ی نمازهایم را در حرم آن حضرت بخوانم و تا زنده بود همین کار را کرد. ایشان در قبرستان بقیع قم دفن است و یکی از دوستان اهل دل ایشان را در حال تشرف به حرم می بیند، احوال پرسی می کند. ایشان می گوید این جا در بهشت برزخی هم جایم بالای سر حضرت معصومه (علیه السلام) است. (2) 8