هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 743

هوای نفس نباشد و از دلبستگی های دنیا رهایی داشته باشد.»(1)

حکایت 981: کبوتران خون جگر

آورده اند: در زمان یکی از پیامبران، مادری، جوانی داشت که او را بسیار دوست می داشت، به قضای الهی آن جوان مرد و مادرش داغدار شد و بسیار ناراحتی می کرد تا جایی که اقوام او نزد پیامبر وقت رفتند و از او چاره خواستند.

پیامبر نزد آن مادر آمد و آثار گریه و غم و بی تابی را در او مشاهده کرد. بعد به اطراف نگریست و لانه ی کبوتری توجه اش را جلب نمود؛ لذا رو کرد به مادر و فرمود: ای مادر! این لانه ی کبوتر است؟ مادر گفت: آری، فرمود: این کبوتران جوجه می گذارند؟ مادر گفت:

آری. فرمود: همه ی جوجه ها به پرواز در می آیند؟ مادر گفت: نه؛ زیرا ما بعضی از جوجه های آنها را سر می بریم و از گوشت آنها استفاده می کنیم. فرمود: با این همه، این کبوتران لانه ی خود را ترک نمی کنند؟ مادر گفت: نه، آنها در عین حال لانه ی خود را ترک نمی کنند و به جایی دیگر نمی روند.

پیامبر فرمود: ای مادر! بترس از این که تو در نزد پروردگارت از این کبوتران پست تر باشی، زیرا این کبوتران با آن که فرزندان آنها را در پیش روی آنها می کشید و می خورید از خانه ی شما هجرت نمی کنند، لیکن تو با از دست دادن یک فرزند از نزد خدا قهر کرده ای و به او پشت نموده ای و این همه بی تابی می کنی و سخنان ناشایست بر زبان جاری می کنی؟ آن مادر چون این سخنان را شنید، اشک از دیده اش پاک کرد و دیگر بی تابی نکرد.(2)

حکایت 982 : اهرم بدن

شهید محراب، مرحوم عبد الحسین دستغیب می نویسد: حدیثی در جلد چهاردهم بحار الانوار است که یک نفر حکیم هندی که موحد و مسلمان نبود، به مدینه آمد و خدمت امام صادق (علیه السلام) رسید. در اثنای صحبت، حضرت از او پرسید: چرا وسط پاها فرورفتگی دارد؟ قبلا حکیم مدعی بود که همه چیز را می داند ولی در عین حال از پاسخ به سؤال آن حضرت درمانده شد و عرض کرد: نمی دانم، خودتان جوابش را بفرمایید. امام(علیه السلام) فرمود:

اگر همه ی سطح پا یکسان ( و صاف) بود، راه رفتن مشکل می شد ولی چون مقداری1.