راه های رسیدن به موفقیّت و خوشبختی جلد 2 صفحه 209

«اِنَّ اللّه یُحِبُّ المُتُوَکّلینَ»(1)

خداوند متوکّلین را دوست دارد.

«وَ أُفَوِّضُ أَمری اِلَی اللّهِ... فوقاه اللّه سیّئات ما مکروا»(2)

(مؤمن آل فرعون به خدا توکل کرد)... پس خداوند او را از عواقب سوء آنچه نیرنگ می کردند، حمایت فرمود.

«وَ مَن یَتَوَکَّل عَلَی اللّهِ فَهُو حَسبُه»(3)

و هر کس بر خداوند توکل کند، خدا او را کافی است.

انسانی که کار خود را به خدا واگذار می کند و خودش نیز با سعی و تلاش به دنبال انجام دادن آن کار است، هیچ گونه تشویش و نگرانی به خود (در قبال آن کار) راه نمی دهد و برای انجام دادن کارها در آرامش روحی روانی به سر می برد.

4 - رضا

رضایت و راضی بودن، معنای روشنی دارد و آن این که هرچه به حکم مدبر حکیم اقتضا و تدبیر شده، بنده بر آن تسلیم و رضا داشته باشد و شاید رضا، مقامی برتر از صبر باشد؛ چرا که صبر، تحمل بر مشکلات است، اما رضا، تسلیم و خشنودی است.(4)

آدمی اگر به خاطر ریا و یا خوشامد دیگران کاری را انجام دهد، طبیعتا تشویش و نگرانی در پی دارد، که آیا رضایت آن فرد از کار من حاصل شد؟!! آیا فلان شخص از کار من خشنود گشت؟!! و...

اما اگر انسانی خوشامد و رضایت دیگران را در کارهایش شرط نداند و فقط راضی به رضای پروردگار جهانیان باشد، خود به خود از آرامش بیشتری سود می برد.

مرحله والای رضا در نتیجه عشق به پروردگار حاصل می شود، و به انسان آرامش زیادتری می بخشد؛ زیرا انسان در این مرحله، رنج، الم، مصیبت و بلا را درک نمی کند،

1- . سوره آل عمران، آیه 159.
2- . سوره غافر، آیات 44 و 45.
3- . سوره طلاق، آیه 3.
4- . بهشتی، محمود، سلامتی تن و روان، ص 252.