راه های رسیدن به موفقیّت و خوشبختی جلد 2 صفحه 63

کانَ مِنْ خُلْقِهِ اَنْ یَبْدَأَ مَنْ لَقِیهُ بِالسَّلامِ.(1)

از خلق و خویش آن بود که با هر کس برخورد می کرد، آغاز به سلام می نمود.

و نیز دست دادن:

«إِذا لَقِیَ مُسلِما بَدَأَ بِالْمُصَافَحَه.(2)

هرگاه با مسلمانی دیدار می کرد، با او دست می داد.

در دست دادن نیز رعایت می کرد تا دست خویش را زود عقب نکشد، تا مبادا طرف مقابل احساس بی علاقگی و سردی در برخورد پیدا کند. به نقل انس بن مالک:

إِذا لَقِیَهُ أَحَدٌ مِنْ أَصحابِهِ فَناوَلَ بِیَدِهِ ناوَلَها اِیّاهُ فَلَمْ یَنْزَعْ عَنْهُ حَتّی یَکُون الرَّجُلُ هُوَ الّذی یَنْزِعُ عَنْهُ.

هرگاه با یکی از اصحاب، ملاقات می کرد و آن شخص دست پیش می آورد، پیامبر خدا صلی الله علیه و آله با او دست می داد و دست خویش را از دست او جدا نمی کرد تا این که شخص مقابل دست خود را عقب بکشد و از دست آن حضرت درآورد.(3)

ب) تربیت امام حسن و امام حسین علیهماالسلام توسط پیامبر صلی الله علیه و آله

روزی پیامبر صلی الله علیه و آله در حال استراحت بود، فرزندشان امام حسن علیه السلام آب خواست، حضرت نیز قدری شیر دوشید و کاسه شیر را به دست وی داد، در این حال حسین علیه السلام از جای خود بلند شد تا شیر را بگیرد، اما رسول خدا صلی الله علیه و آله شیر را به حسن علیه السلام داد.

حضرت فاطمه علیه السلام که این منظره را تماشا می کرد عرض کرد:

- یا رسول اللّه! گویا حسن را بیشتر دوست داری؟

پاسخ دادند:

1- . فیض کاشانی، المحجّه البیضاء، ج 4، ص 130.
2- . علامه طباطبایی، سنن النبی، ص 62.
3- . محدثی، جواد، سیره اخلاقی و رفتاری پیامبر اعظم، ص 25.