معراج السعاده صفحه 1012

می میرد هزار کودک و جوان مرده . و یا تکیه بر صحت مزاج و قوت طبیعت خود می نماید و دور می داند که «فجاه» (1) مرگ ، گریبان اورا بگیرد . و غافل می شود از اینکه مرگ مفاجات چه استبعاد دارد . و بسی ارباب بمزاج قوی که به مفاجات از دنیا رفتند . گو مرگ مفاجات بعید باشد اما بیماری مفاجات که بعید نیست ، و هر مرضی ناگاه عارض می شود . و چون مرض بر بدن رسید ، مرگ استبعاد ندارد .

پیوند عمر بسته به موئیست هوش دار ***غمخوار خویش باش ، غم روزگار چیست

مرگ ، پیری و جوانی نمی شناسد . شب و روز نمی داند . و سفر و حضر نزد او یکسان است . بهار و خزان و زمستان و تابستان ، او را تفاوت نمی کند . نه آن را وقتی است خاص ، و نه زمانی است مخصوص .

ناگهان بانگی برآمد خواجه مرد .

و جاهل از اینها غافل . هر روز چندین تابوت طفل و جوان را می برند و به تشییع جنازه دوستان و آشنایان می روند و جنازه خود را هیچ به خاطر نمی گذرانند .

و سبب دوم از برای طول امل ، محبت دنیای دنیه و انس به لذات فانیه است ، زیراآدمی چون انس به شهوات و لذات گرفت و در دل او دوستی مال و منال و اولاد و عیال و خانه و مسکن و املاک و مراکب و غیر اینها جای گیر شد ، و مفارقت از آنها بر او گران گردید دل او به زیر بار فکر مردن نمی رود . و از تصور مرگ خود ، نفرت می کند . و اگرگاهی