معراج السعاده صفحه 1014

ین مگو فردا که فرداها گذشت*** تا به کلی نگذرد ایام کشت

هین و هین ای راه رو بی گاه شد*** آفتاب عمرت اندر چاه شد

این قدر عمری که ماندستت بتاز***تا بزاید زین دو دم عمر دراز

تا نمرده ست این چراغ با گهر*** هین فتیله اش ساز و روغن زودتر

و این بیچاره که هر روز به خود وعده فردا می دهد و به تاخیر می گذراند غافل است از اینکه : آنکه او را وعده می دهد فردا هم با او است . و دست فریب او دراز است . بلکه هر روز قوت او بیشتر می شود و امید این ، افزون می گردد ، زیرا اهل دنیا را هرگز فراغت از شغل حاصل نمی شود . و فارغ از دنیا کسی است که به یکبارگی دست از آن بردارد وآستین بر او افشاند .

و چون دانستی که منشا طول امل ، محبت دنیا و جهل و نادانی است می دانی که خلاصی از این مرض ممکن نیست مگر به دفع این دو سبب به آنچه گذشت در معالجه حب دنیا ، و به ملاحظه احوال این عاریت سرا ، و استماع مواعظ و نصایح از ارباب نفوس مقدسه طاهره و تفکر در احوال خود ، و تدبر در روزگار خود . پس باید گاهی سری بر زانو نهد و آینده خود را به نظر در آورد و ببیند که یقین تر از مرگ از برای اوچه چیز است . و فکر کند که البته روزی جنازه او را بر دوش خواهند کشید . و فرزندان و برادرانش گریبان در مرگش خواهند درید . و زن و عیالش گیسو پریشان خواهند نمود .

و او