معراج السعاده صفحه 1031

باغ سربر نزد*** که دهرش به کین اره بر سر نزد

سری را زمانه نیفراخته*** که پایانش از پا نینداخته

کجا شامگه اختری تابناک*** برآمد که نامد سحرگه به خاک

صفت بیست پنجم : گناهکاری و اصرار بر معاصی و عدم پشیمانی از آن

گناهکاری و اصرار بر معاصی و عدم پشیمانی از آن

از حضرت پیغمبر صلی الله علیه و آله مروی است که : «هیچ صبحی طلوع نمی کند و هیچ شامی شفق غروب نمی نماید مگر اینکه دو فرشته به چهار ندا جواب یکدیگر را می دهند : یکی از ایشان می گوید که : کاش این خلق آفریده نمی شدند . ودیگری می گوید که : ای کاش که چون آفریده شدند می دانستند که از برای چه آفریده شدند . باز اولی می گوید : ای کاش ، حال که ندانستند از برای چه آفریده شدند هر قدری که دانستند به آن عمل می کردند . باز دومی می گوید که : ای کاش ، چون به آنچه دانستندو عمل نکردند توبه می کردند از آنچه کرده اند» . (1)

«به درستی که : بنده را به جهت یک گناه ، از گناهانی که کرده صد سال حبس می کنند و او نگاه می کند به حورانی که در بهشت از برای او آماده شده است که به ناز و نعمت مشغول اند و او حسرت می برد» . (2)

و حضرت امیر المؤمنین علیه السلام فرمودند که : «دندان خود را به خنده ظاهرمساز و حال آنکه اعمال قبیحه از تو صادر شده باشد . و شب ایمن مخواب و حال اینکه گناه از تو سر زده باشد» . (3)

و از حضرت امام محمد باقر علیه السلام مروی است که : «خداوند عالم حکمی فرموده است که هیچ نعمتی را که به بنده عطا فرمود از او زایل نسازد تا گناهی از

1- 1. محجه البیضاء ، ج 7 ، ص 93 . و احیاء العلوم ، ج 4 ، ص 46
2- 2. کافی ، ج 2 ، ص 272 ، ح 19 .
3- 3. کافی ، ج 2 ، ص 273 ، ح 21 .