معراج السعاده صفحه 1033

امری است محال . و چگونه محال نباشد و حال اینکه خدا از ترک اولایی که از پیغمبران سرزدنگذشت و از ایشان مؤاخذه فرمود . پس چگونه از گناهان عظیمه و معاصی کبیره که ازدیگران سرزند می گذرد . بلی از سعادت پیامبران این بود که مؤاخذه ایشان را به عالم قیامت نیفکند و در دنیا ایشان را مؤاخذه فرمود ، اما اشقیا را مهلت می دهد تا بار خود راسنگین نمایند و ایشان را در آخرت به بدترین عذابها معذب سازد . آیا به گوشت نرسیده که پدرت آدم که طینت او به ید قدرت الهی سرشته و مسجود ملائکه ملکوت گشته بود به واسطه یک ترک اولایی او را از بهشت راندند . و چون از آنچه را که از او نهی شده بود خورد همه «حلل» (1) و زیور بهشتی از بدن او افتاد و عورت او ظاهر شد . وهمان لحظه جبرئیل فرود آمده تاج از سر او بر گرفت و از بالای عرش به او و حوا ندارسید که : از نزدیک من دور شوید و از جوار من فرو روید ، زیرا کسی که معصیت مرانمود لایق جوار من نیست . پس آدم با دیده پرنم به جانب حوا نگریست و گفت : این اول شومی معصیت است که ما را از جوار دوست دور افکند .

مروی است که : «آدم بعد از آن الم ، دویست سال بر گناه خود گریه کرد تا خدا توبه او را قبول فرمود و از ترک اولای او گذشت» . (2)

پس هرگاه مؤاخذه او در مکروهی که از یکی از برگزیدگان بارگاه او صادر شد چنین باشد پس چگونه خواهد بود