معراج السعاده صفحه 1046

ایشان از تربیت بدن و اکل و شرب ووقاع و خواب و التفات به اصحاب . و به آن سبب گاهی از مقام شهود و استغراق بازمی ماندند و این ، نسبت به مراتب ایشان ، نوع گناهی بود .

همچنان که رسیده است :

«حسنات الابرار ، سیئات المقربین» .

یعنی : «آنچه از برای طایفه ابرار و نیکان طاعت است ، از برای مقربین ، معصیت است» .

آری : امثال ایشان همیشه در مقام قرب و عین شهودند و نمی بینی که کسی که پا بر بساط سلطان نهد و در حضور او باشد آنچه از برای محرومین از حضور پسندیده است از خوردن و خوابیدن ، و به این سو و آن سو ملتفت شدن ، از برای ایشان عین عصیان است . و گناهان خیل انبیا و اوصیا از این قبیل بوده نه مانند گناهان ما .

توبه از همه گناهان

و مخفی نماند که : بعضی از علما گفته اند که : توبه نیست ، مگر از همه گناهان . پس نمی شود که از بعضی گناهان توبه کند و از بعضی نکند . و حق - چنانچه والد ماجد حقیر در جامع السعادات تصریح فرموده (1) - آن است که : صحیح است توبه کردن از بعضی گناهان دون بعضی به شرطی که از یک نوع نباشند . مثل اینکه از گناهان کبیره توبه کند نه از صغیره . یا از حق الناس توبه کند نه از حق الله . یا از قتل مسلمین توبه کند و بس . یا اززنای تنها توبه کند . یا از شرب خمر تنها ، یا غیبت تنها . و همچنین در این وقت ،