معراج السعاده صفحه 1053

خوف او ترک معاصی کند درروز قیامت رحمت الهی او را فرو می گیرد و به درجات عالیه و مراتب متعالیه می رسد .

حکایت توبه مرد گناهکار و قبولی توبه اش

و نیز نقل است که : «مردی بود که جمیع عمر خود را در معصیت به سر برده بود ودر مدت عمر خود هرگز خیری از او صادر نشده و اصلا از هیچ معصیتی اندیشه نمی کرد . و صلحای عصر و اتقیای روزگارش از او دوری جستندی و از او نفرت کردندی .

ناگاه موکل قضا دست بر دامن عمرش دراز کرده ملک الموت آهنگ قبض روحش نمود . چون یقین به مرگ کرد و یافت که وقت رحلتش رسیده نظر در جراید اعمال خود کرد آن را از اعمال صالحه خالی دید و خطی که رقم رجایی داشته باشد ندید . و به جویبار عمل خود نگریست ، شاخی که دست امید در آن توان زد نیافت . عاجزوار آهی از دل بی قرار برکشید و بی اختیار گفت :

«یا من له الدنیا و الآخره ارحم لمن لیس له الدنیا و الآخره» .

یعنی : «ای آنکه دنیا و آخرت از توست ، رحم کن بر حال کسی که نه دنیادارد و نه آخرت» . این کلمه به گفت و جان داد .

اهل شهر بر فوت او شاد شدند و از مردنش فرحناک گشتند و او را در مزبله ای انداختند و خس و خاشاک بر او ریختند و آن موضع را از خاک پرکردند . شب یکی ازبزرگان را در خواب نمودند که : فلان در گذشت و او را در مزبله انداختند برخیز و او رااز آنجا بردار و غسل ده و کفن کن و