معراج السعاده صفحه 1082

را که امیدگاه توست هر روز در حضور او عصیان می کنی و به خلاف فرموده او رفتارمی نمایی ! ای نفس خبیث ! و ای بی شرم و منافق ! اگر طعام لذیذی حاضر باشد که توبسیار راغب به آن باشی و یک یهودی تو را خبر دهد که : زهر در آن طعام است ترک آن می کنی . یا طبیب فاسقی گوید که : فلان غذا کشنده است دست از آن می کشی ونمی گویی که گاه است این شخص دورغ بگوید ، یا خطا کرده باشد ، یا قوت مزاج من دفع آن کند ، یا خدا به قدرت کامله خود دفع اذیت او نماید .

و همچنین اگر طفلی گوید عقربی به جامه تو داخل شد «سپند» (1) آسا از جا می جهی وجامه را می کنی و حال آنکه گاه است آن طفل دروغ گفته باشد ، یا عقرب تو را نگزد .

پس چگونه شد که قول خدا و پیغمبران مرسل او و گفته اولیا و حکما و علما در نزد تواز قول یهودی یا فاسقی یا طفلی کمتر است ؟ ! و اگر به احتمال عفو و کرم در معاصی نظرمی کنی چرا به احتمالاتی که مذکور شد در گفته ایشان التفات نمی نمایی ؟ پس مکرر امثال این معاتبات را با نفس خود کند و بعد از آن ، در مقام زجر و تنبیه آن برآید و آن را به عبادات شاقه ، و تصدق اموال مرغوبه خود ، و تلافی تقصیرات خود بدارد . چنانکه اگر لقمه مشتبه یا حرام خورده باشد آن را گرسنگی دهد . و اگر زبان به غیبت مسلمانی گشوده باشد مدح او را کند