معراج السعاده صفحه 1174

تنهایی و فرار از مردم .

در معرفت بر کسانی ست باز ***که درهاست بر روی ایشان «فراز» (1)

از این دیو مردم که دیو و ددند*** حذر کن که همصحبتان بدند

و چنان تصور نکنی که : منافاتی میان اختلاط با مردم و انس به خدا نیست ، از آن راه که پیغمبران و اوصیای ایشان با وجود استغراق از شهود و محو انس ، مخلوط بامردمان بودند ، زیرا که : هر کسی استعداد جمع میان این اختلاط ظاهری با مردم و اقبال باطنی به خدا را ندارد . بلکه آن موقوف است به قوت نبوت و ولایت . پس هر ضعیف نفسی طمع در این مرتبه نمی تواند کرد .

رخت مسیحا نکشد هر خری*** محرم دولت نشود هر سری

فصل : آیات و اخباری که دلالت می کنند خدا بندگان خود را دوست دارد

بدان که : شواهد کتاب و سنت ، صریح در این است که : خداوند - سبحانه - بندگان خود را دوست دارد و آن دو نوع است : یکی «دوستی عام» که او را نسبت به جمیع مخلوقات از حیثیت اینکه همه از آثار آن ذات مقدس اند . و یکی «دوستی خاص» همچنان که از آیات و اخبار مستفاد می شود که : خدا را نسبت به بعضی از بندگان نظرخاص و محبت مخصوصی است که با دیگران آن نظر و محبت را نمی دارد . و این معنی محبت ، نه میل قلبی است به موافق ملایم همچنان که در محبت به بندگان ، زیرا این درحق خدا غیر متصور است . بلکه مراد ، تحقق آثار محبت است .

پس مراد از دوستی خدا بنده غیر عاصی را این است که : پرده از پیش دل اوبر می دارد . و جمال