معراج السعاده صفحه 1201

نعل دزد*** گر همی دزدی ، بیا و لعل دزد

و هان ، هان ! چنان گمان نکنی که حزن و الم ، امری است که به اختیار خود نیست وبی اختیار روی می دهد ! نه چنین است ، بلکه آن امری است اختیاری ، که : هر کسی آن رابه اختیار فاسد خود راه می دهد . زیرا که : می بینیم که هرچه از شخصی برطرف می شودو به جهت آن متالم و محزون می گردد و جمعی کثیر از مردمان آن را ندارند . بلکه گاه است ، هرگز در مدت عمر خود نداشته اند و با وجود این اصلا و مطلقا حزنی واندوهی ندارند . بلکه خوشحال و خرم هستند .

و همچنین مشاهده می کنیم که : هر حزن و المی که به جهت مصیبتی روی می دهدبعد از مدتی تمام می شود و آن مصیبت از یاد می رود و به فرح و سرور مبدل می گردد .

و اگر حزن از فقد هر چیز لازم آن چیز بودی به اختلاف مردم مختلف نشدی . و به مرور زمان تمام نگشتی . پس نیست آن مگر به واسطه الفت و عادت به آن چیز . و دل خود را مشغول ساختن به آن .

و عجب از عاقل ، که الفت و عادت به چیزی بگیرد که در معرض فنا و زوال است .

و محزون شود به چیزی از امور دنیویه که از دست او رفته باشد ، با وجود اینکه می دانددنیا خانه فانی ، و زینت و اموال آن در میان مردم در گردش است و دوام آن از برای احدی ممکن نه ! !