معراج السعاده صفحه 1211

و شارع امر فرموده است : ایشان رابه طلب روزی به اسبابی که خدای - تعالی - از برای آن مقرر فرموده و ایشان را به آن هدایت کرده . از قبیل تجارت ، زراعت و صناعت و غیر اینها . و امر نموده است مردمان را که دفع اذیت را از خود کنند و خود را از چیزهای موذی محافظت نمایند .

گفت پیغمبر به آواز بلند :*** با توکل زانوی اشتر ببند

گر توکل می کنی در کار کن*** کشت کن پس تکیه بر جبار کن

و همچنان که عبادات ، اموری هستند که : خدا بندگان خود را به آنها امر کرده و سعی در تحصیل آنها را از ایشان خواسته تا به سعادت جاوید رسند ، همچنین از ایشان طلب روزی حلال و محافظت نفس و اهل و عیال را از آنها خواسته است تا به واسطه آن متمکن از عبادت و بندگی باشند .

بلی ایشان را امر فرموده که : اعتماϠو اطمینان ایشان به خدا باشد نه به اسباب .

همچنان که تکلیف فرموده است که : در نجات از عذاب و وصول به ثواب ، اعتماد براعمǙĠخود نکنند ، بلکه تکیه بر فضل و رحمت الهی نمایند . پس معنی توکلی که درشریعت مقدسه امر به آن شده است خاطر جمعی است در جمیع امور خود به خدا ، وتحصیل اسباب ، منافاتی با آن ندارد و بعد از آنکه اطمینان او به خدا باشد نه به اسباب ، و احتمال دهد که خدا مطلوب او را از جایی دیگر برساند نه از این اسباب ، و تجویز کندکه