معراج السعاده صفحه 1220

مو

واحد اندر ملک و او را یار نی*** بندگانش را جز او سالار نی

پس عاقل اگر او را وکیل کار خود نکند ، که را خواهد کرد ؟ و اگر امر خود را به او وانگذارد به که خواهد واگذاشت ؟ و اگر یاری از او نجوید از که خواهد جست ؟

دامن آن گیر ای یار دلیر*** کو منزه باشد از بالا و زیر

با تو باشد در مکان و لا مکان*** چون بمانی از سر آزادگان

غیر هفتاد و دو ملت کیش او*** تخت شاهان تخته بندی پیش او

حبذا آن مطبخ پر نوش و قند*** کاین سلاطین کاسه لیسان وی اند

گر بسوزد باغت انگورت دهد*** در میان ماتمی سورت دهد

و بدان که : آثار و اخبار متواتر و تجربه و عیان شاهدند بر اینکه : هر که توکل به خداکرد و منقطع شد و امر خود را به او واگذاشت ، البته خدا کفایت او را می کند . و چگونه چنین نباشد ؟ و حال آنکه خود را ببین اگر کسی در امری تو را وکیل خود کند و امرخود را به تو محول نماید تو به قدر قوه در مصلحت بینی و انجام امر اوکوتاهی نمی کنی .

آیا خدا را از خود عاجزتر یا جاهل تر می دانی ؟ یا لطف او را نسبت به بندگان ، کمتراز محبت خود به کسی که تو را وکیل می سازد می بینی ؟

«تعالی الله عن ذلک علوا کبیرا» .

و بدان که : علامت حصول صفت توکل از برای کسی آن است که : اصلا و مطلقااضطراب از