معراج السعاده صفحه 1228

را می کنند افضل از شکر در هر حال بودی ، لفظ آن را بر ایشان اطلاق کردی . و چون افضل از آن نبودی آن را در میان عبادات تخصیص داد . و فرمود :

«و قلیل من عبادی الشکور» . (1)

و تمام شکر ، اعتراف به زبان دل است به عجز رسیدن به ادنی مرتبه شکر او ، زیرا توفیق شکر هم ، نعمت تازه ای است که شکری از برای آن واجب است . و قدر آن بالاتر از نعمتی است که به سبب آن توفیق شکر یافته . پس بر هر شکری بالاتر از شکر اول بر تو لازم است ، الی غیر النهایه» . (2)

و کجا شکر بنده به نعمت خدا می رسد ! و عمل او مقابل عمل الهی می شود ! و حال اینکه بنده ضعیفی است که : هرگز او را هیچ توانایی نیست مگر به واسطه خداوند . و خدااز اطاعت بنده بی نیاز است . و بر زیاد کردن نعمت توانا و قادر است تا ابد .

پس به این طریق ، بنده شاکر خدا باش تا امور عجیبه بر تو ظاهر گردد . و آنچه آن جناب فرموده : «بر هر شکری ، شکری لازم الی غیر النهایه» ، امری است ظاهر و مبین ، زیرا مذکور شد که : شکر هر نعمتی آن است که : بشناسی که آن از خداست و آن را درراه اطاعت او صرف کنی .

و شکی نیست که : این شناختن و صرف کردن نیز نعمتی است از خدا ، زیرا که : آنچه را ما به اختیار خود می کنیم آن نیز از نعمتهای الهیه است