معراج السعاده صفحه 1235

زیرا معاصی و کفران نعمتهای الهی ظلمتهایی هستند که بعضی در جنب بعضی دیگر مضمحل است .

آیا نمی بینی که هرگاه بنده ای شمشیر آقای خود را بی اذن او از غلاف کشیده و ازخانه بیرون آورد گاه است او را عتاب می کند . بلکه او را می زند به جهت این عمل . اماهرگاه به آن شمشیر یکی از فرزندان عزیز آقای خود را بکشد دیگر به جهت بیرون کشیدن شمشیر از غلاف بدون اذن ، اثری و حکمتی باقی نمی ماند که به آن جهت عتاب کند .

و از این جهت است که : اهل بصیرت و معرفت جمیع مکروهات را بر خود حرام می دانند . و در جزئی چیزی از آداب که انبیا و اولیا ملاحظه می نموده اند مسامحه نمی کنند .

حتی اینکه نقل شده است که : «یکی از نیکان را دیدند که گندمی تحصیل نموده و آن را تصدق می کند از سبب آن پرسیدند . گفت : یک دفعه کفش پا می کردم سهوا ابتدا پای چپ را داخل کفش کردم خواستم تلافی آن را به تصدق کنم» .

فصل : شناختن نعمتهای الهی

چون شکر نعمت موقوف است بر شناختن آن ، در اینجا فی الجمله اشاره به بعضی نعم الهیه می شود تا صاحب بصیرت را تفکر در سایر نعمتها آسان شود . پس می گوییم بدان که : «نعمت» ، عبارت است از : هر خیر و لذت و سعادتی ، بلکه هر مطلوبی . و آن بردو نوع است :

اول آنکه : آنچه لذاته مطلوب است ، نه به جهت تحصیل چیز دیگر ، یعنی : غرض ازآن ، وصول به مطلوبی دیگر نیست . و این نوع ، مخصوص به