معراج السعاده صفحه 1260

پس بنابر این ، اصلح به حال مردمان از جهت بلا و عافیت به اختلاف حالات ایشان مختلف می شود .

و مؤید این مطلب است آنچه در بسیاری از اخبار وارد شده است که : «آنچه برمؤمن وارد می شود از بلا ، یا عافیت ، یا نعمت ، یا محنت ، خیر و صلاح او است» . (1)

و در بعضی از اخبار قدسیه رسیده است که : «بعضی از بندگان من صلاح ایشان نیست مگر فقر و مرض ، پس من هم همان را به ایشان عطا می کنم . و بعضی را صلاح نیست مگر صحت و غنا ، پس من آن را به ایشان می دهم» . (2)

صفت سی و دوم : جزع و بی تابی

جزع و بی تابی

و آن عبارت است از : رها کردن عنان خود در مصیبت و بلا به فریاد کشیدن و آه وناله کردن و جامه دریدن و بر خود زدن . بلکه داخل جزع است دلتنگ شدن درمصائب و ملول گشتن و پریشان شدن خاطر و عبوس کردن .

و سبب کلی آن ضعف نفس است . و این صفت ، از جمله مهلکات عظیمه است ، زیرا آن در حقیقت انکار بر قضای خدا و اکراه از حکم و فعل اوست .

و از این جهت سید رسل صلی الله علیه و آله فرمود که : «تمام محنت در وقت بلا ، جزع کردن است» . (3)

و فرمود که : «اجر عظیم با بلای عظیم است و چون خدا قومی را دوست دارد ایشان را مبتلا می سازد . پس هر که راضی شد ، رضای خدا از برای او است و هر که غضبناک گردید غضب خدا از برای او

1- 42. رک : بحار الانوار ، ج 71 ، ص 151 ، ح 52 و کافی ، ج 2 ، ص 246 ، ح 5
2- 43. رک : بحار الانوار ، ج 71 ، ص 140 ، ح 31 .
3- 1. جامع السعادات ، ج 3 ، ص 278 .