معراج السعاده صفحه 1292

: «هر که شبی را به مرض بگذراندو قبول کند آن را و شکر خدا را ادا کند مانند کسی است که : شصت سال عبادت کند .

شخصی عرض کرد که : قبول آن چگونه است ؟ فرمود : بر آن صبر می کند و خبرنمی دهد از آنچه بر او گذشت . و چون داخل می شود به صبح ، حمد می کند خدا را برآنچه از برای او بود» . (1)

و در بعضی اخبار رسیده که : «شکایت ، آن است که : بگوید بر من شبی گذشت که احدی را نگذشت . یا مبتلا شدم به آنچه کسی مبتلا به آن نشده است . و اما گفتن اینکه : دیشب بیدار بودم ، یا امروز تب دارم ، داخل شکایت نیست» . (2)

و از آنچه گفتیم روشن شد که : کراهت مصائب ، منافاتی ندارد با صبر . بلکه از برای بنده مرتبه ای بالاتر از آنچه مذکور شد هست و آن این است که : از آنچه بر او واردشود لذت یابد . و در هر حالتی شاد و مسرور باشد ، زیرا آدمی بعد از آنکه به مرتبه انس به خدا فائز گردید و انوار محبت او بر سراچه دل او پرتو افکند و از جام محبت ، شراب صفوت نوشید ، از آنچه از محبت او به او می رسد راضی و شاکر ، و مطلوب او رضای دوست اوست . و هر چه از جانب او می رسد به آن خشنود و فرحناک است . و از التفات او لذت می یابد .

گر قصد جفا داری اینک من و اینک سر*** در راه وفاداری جان در