معراج السعاده صفحه 1301

دلهای شکسته است .

فصل سوم : ازاله فضلات و کثافات بدن

سزاوار بنده مؤمن آن است که : بدن خود را از چرک و رشح و فضلاتی که نجس هستند نیز پاک نماید . مثل اینکه : سر را بتراشد و موی بینی و شارب و زیادتی محاسن رابچیند . و موی زهار و زیر بغل و سایر موهای زایده اعضا را به نوره زایل سازد . وناخنهای پا و دست را بگیرد . و در هر جمعه گرفتن آنها سنت است .

و وارد شده است که : «هیچ چیز ، روزی را چنان فراخ نمی کند که چیدن ناخن وگرفتن شارب در روز جمعه» . (1)

و باید آنچه از چرک و شپس که در موی سر و ریش جمع می شود به شستن و شانه کردن زایل سازد . و سنت است که : چون شانه کرد ، شانه را بر روی سینه خود بکشد که غم را زایل می کند . و آنچه از چرک ، که در گوش جمع می شود پاک سازد . و چرک دندان و دهن را به مضمضه و مسواک ازاله کند . و رطوباتی که در بینی مجتمع می گرددبه استنشاق دفع نماید . و آنچه در دست حاصل می شود به شستن زایل سازد .

و آنچه در بدن حاصل می شود از رطوبات عرق و غبار خارجی ، به حمام ، آنها راپاک نماید .

و در حمام ، آداب ظاهریه را که در کتب فقهیه مذکور است مراعات نماید . و به حرارت حمام ، متذکر حرارت آتش جهنم گردد . و حبس یک ساعت در آب گرم راتفکر کرده حبس در جهنم را بر آن قیاس نماید