معراج السعاده صفحه 1342

.

و از این شنیع تر آنکه : دل او ملتفت به کسانی که در عقب او هستند از مردمی که نه نفع می توانند رسانید و نه ضرر ، بیشتر باشد از التفات به جانب حضرت مالک الملکی که به محض اراده او ملک و ملکوت و عوالم علویه و سفلیه موجود شده اند . و آیا چنین شخصی از حضرت علام الغیوب حیا نمی کند که خود را مقتدای امت سید پیغمبران می کند ؟ ! و در جای رسول خدا و خلفای راشدین او می ایستد و نیابت ایشان را می کند ؟ و حال اینکه دل او از مشتی عوام ضعیف النفس ، که در عقب او هستند متاثر می شودزیاده از آنچه از عظمت و جلال خدا متاثر می گردد . و آیا خجالت نمی کشد از خدا وپیغمبر او که حال او به بسیاری مامومین و کمی ایشان مختلف می گردد ؟ ! ! پس هر که خواهد امامت جماعت کند اگر نفس او به این صفات خبیثه ملوث نباشدامامت کند و الا ترک کند و خود را هلاک نسازد .

و علامت بر آن ، این است که : امامت خود و غیر خود از امثال خود نزد او مساوی باشد و از هیچ یک از امام بودن و ماموم بودن مضایقه نداشته باشد . و باید محرک او وباعث امامت او محض قربت و امید ثواب باشد . پس اگر در بعضی از زاویه های دل اواثری از حب جاه و شهرت و حصول مرتبه در دلهای مردم یا تحصیل چیزی که باعث انتظام معاش و گذران او باشد پس وای از برای او که خود را به هلاکت افکند . و بایدکسی که به نماز جمعه