معراج السعاده صفحه 1351

نعیم بهشت رسد ، آن را از خدا مسئلت نماید . و چون به آیه ای رسد که : مشتمل بر تسبیح یا تکبیر پروردگار باشد تسبیح و تکبیر او کند . و چون به آیه دعا و استغفار رسد دعا و استغفار کند .

و در ابتدای قرائت بگوید :

«اعوذ بالله السمیع العلیم من الشیطان الرجیم» .

و از هرسوره که فارغ شود بگوید :

«صدق الله العلی العظیم و بلغ رسوله الکریم اللهم انفعنا به و بارک لنا فیه الحمد لله رب العالمین» .

آداب باطنیه قرائت قرآن

و اما آداب باطنیه آن پس چند چیز است :

اول : تذکر عظمت کلام و علو مرتبه آن و یاد آوردن فضل الهی و لطف او را برخلق خود ، که چنین کلامی را از عرش جلال ، امر به نزول اجلال فرموده و آن را به فهم بندگان خود نزدیک ساخته و کلام خود را لباس حروف پوشانیده تا مخلوقان را طاقت شنیدن آنها باشد . و اگر حقیقت جمال کمال کلام خود را به لباس حروف نپوشانیدی نه عرش را توانایی شنیدن آن بودی و نه ما تحت الثری را . بلکه اجزاء ایشان متلاشی شدی .

«لو انزلنا هذا القرآن علی جبل لرایته خاشعا متصدعا من خشیه الله» .

یعنی : «اگر ما این قرآن را بر کوهی فرو می فرستادیم می دیدی آن را که ذلیل می شد و از هم شکافته می گردید» . (1)

بلی : مخلوق ضعیف را کجا طاقت عظمت کلام الهی و یارای تحمل تلالؤ ودرخشندگی نور اوست ؟ ! و رسانیدن خدای - تعالی - کلام را با وجود علو درجه آن