معراج السعاده صفحه 1371

میل به اسبابی که باعث فخر و خودنمایی است ننماید . و اگر تواند پیاده راه رود ، خصوصا درمشاعر معظمه ، یعنی : از مکه و منی و مشعر و عرفات . به شرطی که : مقصود او از پیاده رفتن ، صرفه اخراجات نباشد ، بلکه غرض او زحمت و مشقت در راه خدا باشد . و اگرمقصود صرفه باشد سواری بهتر است اگر وسعت باشد . و همچنین از برای کسی که پیاده روی باعث ضعف او از عبادت و دعا شود سواری بهتر است .

فصل سوم : اسرار باطنیه مقدمات و اعمال حج

بدان که : آدمی چون به قصد حج از وطن خود بیرون برود و داخل بیابان گردد وگریوه ها و عقبات را مشاهده کند و رو به خانه خدا آورد باید متذکر گردد بیرون رفتن خود را از دنیا و گرفتاری به گریوه های عالم برزخ و محشر ، تا ملاقات حضرت داور . و از تنهایی راه ، یاد تنهایی قبر کند . و از تشویش «قطاع الطریق» و درندگان صحرا ، یاد هول موذیات عالم برزخ نماید . و چون میقات رسد و جامه احرام پوشد ، به فکر پوشیدن کفن ، افتد و یاد آورد زمانی را که : به کفن خواهند پیچید و با آن جامه به حضورپروردگار خواهند برد ، زیرا جامه احرام ، شبیه به کفن است ، و چون احرام بست و زبان به «لبیک اللهم لبیک» گشود بداند که : معنی این کلام اجابت ندای پروردگار است اگرچه باید امیدوار به قبول لبیک او باشد . اما از رد آن نیز خوفناک باشد و بترسد که : مباداجواب او رسد که «لا لبیک و لا سعدیک» .