معراج السعاده صفحه 1372

پس باید متردد میان خوف و رجاء باشد و ازخود و عمل خود نومید ، و به فضل و کرم الهی امیدوار باشد . و بداند که : وقت لبیک گفتن ، ابتدای عمل حج است و محل خطر است .

مروی است که : «حضرت امام زین العابدین علیه السلام چون احرام بست و برمرکب سوار شد رنگ مبارک او زرد شد و لرزه بر اعضای شریفش افتاد ، نتوانست که لبیک گوید . عرض کردند که : چرا لبیک نمی گویید ؟ فرمود که : می ترسم که پروردگار من گوید : «لا لبیک و لا سعدیک» . پس چون زبان به تلبیه گشود و لبیک گفت بیهوش گشته ازمرکب بر زمین افتاد ، او را به هوش آوردند و سوار کردند . و لحظه به لحظه چنین می شدتا از حج فارغ گردید» . (1)

و چون صدای مردمان به تلبیه بلند شود متذکر شود که : این اجابت ندای پروردگاراست که فرموده است :

«و اذن فی الناس بالحج یاتوک رجالا» .

خلاصه معنی آنکه : «نداکن مردمان را که به حج حاضر شوند» . (2)

و از این ندا به یاد نفخ صور و برآمدن مردم از قبور افتد ، که کفنها در گردن به عرصات قیامت ایشان را می خوانند .

و چون داخل مکه شد به فکر افتد که : حال ، داخل حرمی گردید که هر که داخل آن شود در امن و امان است . و امیدوار شود که : به این واسطه از عقاب الهی ایمن گردد . ودل او مضطرب باشد که : آیا او را قبول خواهند کرد و صلاحیت قرب حرم