معراج السعاده صفحه 160

مشهور و کتب تواریخ و قصص به آنها «مشحون» (1) است . غش های سید کاینات در اوقات مناجات گوشزد خاص و عام گشته و بی خودیهای سید اوصیاء در هنگام صلوه متواتر میان اهل اسلام شده . و چگونه کسی که یقین واقع به خداوند متعال ، و علم به عظمت و جلال او داشته باشد و او را مطلع بر خفایای احوال و دقایق اعمال خود داند معصیت او را می کند و در حالت اشتغال به عبادات او و ایستادن در خدمت او ، وحشت و خشیت و انفعال و خجلت از برای او حاصل نمی شود ؟ ! و حال اینکه مشاهده می کنیم که کسی در حضور شخصی باشد از اکابر دنیا که او را فی الجمله شوکتی بوده باشد با وجود علم او به پستی در ذات آن ، در اول و آخر به نوعی انفعال و دهشت از برای او حاصل می شود که از خود غافل می گردد و جمیع حواس خود را متوجه و ملتفت او می گرداند .

سوم آنکه : مستجاب الدعوه بلکه صاحب کرامات بوده باشد ، زیرا که هر قدر یقین انسان زیاد می شود جنبه تجرد او غالب می گردد و به این سبب قوه تصرف در جمیع موادکائنات که از شان مجردات است به جهت او حاصل می شود .

و از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام مروی است که فرمودند : «یقین بنده رامی رساند به هر مرتبه بلند و مقام ارجمند ، همچنان که رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - خبر دادند از شان یقین در وقتی که در خدمت آن حضرت مذکور شد که عیسی بن مریم - علی نبینا و آله و علیه