معراج السعاده صفحه 292

ازجامه به قدری که ساتر بدن باشد تو را کافی است ، و افزون از آن انسان را از کار آخرت باز می دارد . و از مسکن و خانه آن قدر که تو را از باران و آفتاب محافظت کند کفایت می کند ، و ازین بیشتر ، خانه جاوید را خراب می کند .

و اگر به اینها کسی ساخت ، یمکن که به کار آخرت پرداخت . و اگر از این تجاوزنماید شغل او در دنیا بسیار ، و دل او هر لحظه به فکری گرفتار می گردد . و هر دمی غمی ، و هر ساعتی محنتی ، هر نفسی مشغله ای ، و هر زمانی در مرحله ای خواهد بود .

برکات اوقات او به فکر این و آن تلف می شود ، و وقت و فرصت بر طرف .

و بعد از آنکه مشاغل دنیویه را از خود دور کنی متوجه دل خود باش ، و لحظه ای از آن غافل مشو تا به هر وادی نیفتد . و سعی کن که پیوسته در فکر و ذکر خدا باشد و بااو انس گیرد ، که به واسطه آن به بهجت ابدیه و سعادت دائمیه فایز گردد .

و چگونه عاقل دست از چنین مرتبه ای بر می دارد به جهت مشغول شدن به فضول دنیا و امور خسیسه این عاریت سرا ، که نه آن را بقائی ، و نه با کسی وفائی کرده . کسی زیاده از نصیب خود نخورده ، و از اینجا چیزی با خود همراه نبرده .

بند بگسل باش آزاد ای پسر*** چند باشی بند سیم و بند زر

گر بریزی بحر را در کوزه ای*** چند