معراج السعاده صفحه 390

و فرحناک می شود» . (1)

و اما طعن زدن بر مسلمین : و آن نیز از اعمال ذمیمه و افعال سیئه است ، و باعث ضرردنیوی و عذاب اخروی می گردد .

و حضرت امام محمد باقر علیه السلام فرمودند که : «هیچ کس بر مؤمنی طعنه نمی زند مگر اینکه می میرد به بدترین مردنها» . (2)

و بدان که : اینها که مذکور شد از فحش و لعن و طعن ، از آفات زبان است و از برای زبان آفات بسیار است از : غیبت ، دروغ ، سخریه ، استهزاء ، شوخی ، و غیر اینها ، - که مذکور خواهد شد - . و ضد همه اینها سکوت و صمت است . و تفصیل اینها خواهد آمد .

انشاء الله .

صفت چهاردهم : عجب و خود بزرگ بینی و مذمت آن

عجب و خود بزرگ بینی و مذمت آن

و آن عبارت است از اینکه : آدمی خود را بزرگ شمارد به جهت کمالی که در خودبیند ، خواه آن کمال را داشته باشد یا نداشته باشد . و خود همچنان داند که دارد . و خواه آن صفتی را که دارد و به آن می بالد فی الواقع هم کمال باشد یا نه .

و بعضی گفته اند : عجب آن است که صفتی یا نعمتی را که داشته باشد بزرگ بشمردو از منعم آن فراموش کند .

و فرق میان این صفت و کبر ، آن است که : متکبر آن است که خود را بالاتر از غیرببیند و مرتبه خود را بیشتر شمارد . ولی در این صفت ، پای غیری در میان نیست بلکه معجب آن است که که به خود ببالد و از خود شاد باشد و خود را به