معراج السعاده صفحه 417

گردی . حقه گوشت راچرک پر کرده . زیر بغلت را گند فرو گرفته . هر جای پوست بدنت را بشکافی چرک و «ریم» (1) برآید . و هر عضوی را که مجروح سازی خون نجس درآید . معده ات از فضله آکنده . و روده هایت از غایط مملو گشته . مثانه ات پر از بول کثیف است . و در «احشایت» (2) کرم پنهان است . و در زهره ات صفرا جا کرده ، و در باطنت بلغم ماوی گرفته ، شبانه روزی لا اقل دوبار به بیت الخلا تردد کنی ، و به دستی که بر جمالت کشی غایط خود را بشوئی . از دیدن آنچه از تو بیرون می آید متنفر می گردی ، چه جای آنکه آن را ببوئی یا به دست گیری . اگر یک روز متوجه خود نگردی و خود را پاک نسازی ونشوئی چرک و تعفن به تو احاطه می کند . و شپش بدن و جامه ترا فرو می گیرد . و از هرچارپائی کثیف تر می گردی . این حال وسط تو است . و اگر ابتدای خود را خواهی همه ماده خلقتت اشیاء کثیفه ، و محل عبور و قرارت مکانهای خبیثه ، زیرا که ماده خلقت وغذای تو منی و خون حیض است ، و مکان عبور و قرارت صلب و ذکر و رحم و فرج . واگر آخر خود را طلبی مردار گندیده ، که از همه نجاسات متعفن تر . پس ای نادان سفیه ! ترا با عجب و غرور به حسن و جمالی که این حقیقتش باشد چه کار ؟

در علاج عجب به مال

و اما عجب به مال : پس علاج آن این است که : آفات مال را به نظر در