معراج السعاده صفحه 420

و امارت و قرب سلطان و کثرت انصار واعوان ، از اولاد و خویشان و خدم و غلمان و قبیله و عشیره : پس این مرضی است که بسیاری از اهل دنیا به آن مبتلا و به این جهت مساکین از پندار و غرور ایشان در بلا ، به زیردستان به نظر حقارت نظر می کنند ، و از هر کسی چشم زیر دستی و فروتنی دارند .

غافل از اینکه همه ریاست دنیویه در معرض فنا و زوال ، و مایه خسران و وبال است .

بر این صحیفه مینا به خامه خورشید (1) ***نگاشته سخنی خوش به آب زر دیدم

که ای به دولت ده روزه گشته مستظهر (2) ***مباش غره که از تو بزرگتر دیدم

کسی که به نظر عقل نگاه کند همه این جاه و منصب را مانند سرابی می بیند که تشنگان بادیه را می فریبد ، خیالاتی چند است که به آن کودک طبعان را به دام می کشند ، تا چشم بر هم می زنی باید تخت و افسر و کلاه و سر و جاه و ریاست را ترک نمود و درخانه گور تنها و ذلیل بر روی خاک خوابیده نه اهل همراه اند و نه عیال ، نه جاه به فریادرسد نه مال ، فرزندان و اقارب قدمی چند آیند تا او را داخل قبر کرده به کرم و مار وعقرب بسپارند و مراجعت کنند .

چند غرور ای دغل خاکدان*** چند منی ای دو سه من استخوان

پیشتر از تو دگران بوده اند ***کز طلب جاه نیاسوده اند

حاصل آن جاه ببین تا چه بود ***سود بد اما به زیان شد چه