معراج السعاده صفحه 489

دغل و تفاخر و حب مدح و سوء ظن و طمع وحرص و امثال اینها . و همین گرفتاری بدن است که : آدمی را از کار آخرت باز می دارد ، زیرا که : این گرفتاری عبارت از : شغلهای دنیویه ، از : حرف و صناعتهایی که مردم خود رابه آن مشغول ساخته اند ، به نحوی که خود و خالق خود را بالمره فراموش کرده اند ، و ازکاری که به جهت آن خلق شده اند غافل مانده اند . و اگر بدانند که : فایده این کسبها وشغلها چیست و به قدر ضرورت خود را مشغول آنها کنند کجا به دنیا چنین فرومی روند و روز و شب خود را به آن صرف می نمایند .

ولیکن چون حکمت آمدن به دنیا و قدر نصیب خود از این عاریت سرا را نفهمیدند ، پا از قدر حاجت بالاتر نهاده و خود را به مشاغل دنیویه گرفتار کردند . و چون از عقب هر شغلی مشغله دیگر ، بلکه چندین مشاغل بی نهایت به یکدیگر متصل می شود ، به این جهت از مقصود باز می مانند و به مشغله های بی حد گرفتار می شوند .

آری : شغل دنیا چنین است ، چون در یک شغل گشوده شد در ده شغل دیگر از پی آن وا می شود . و هر یک از آن ده در را نیز درهای دیگر از عقب می رسد . و همچنین الی غیر النهایه . آری گویا دنیا چاهی است عمیق ، که نهایتی از برای عمق آن نیست . و از برای آن طبقات بی نهایتی است ، هر که به طبقه اول آن افتاد از آنجا به طبقه پائین تر می افتد و ازآنجا به طبقه