معراج السعاده صفحه 566

، آن است که : بجز قرب پروردگار ، و لقای او نطلبد . نه او را التفاتی به آلام و عذاب جهنم باشد تا خلاصی از آن را طلبد . و نه به لذات بهشت ، تا وصول به آنها را جوید . بلکه همه همت او مستغرق لقای پروردگار باشد . همچنان که در فقرات مناجات حضرت امیر المؤمنین علیه السلام به آن تصریح شده . (1)

از در خویش خدایا به بهشتم مفرست***که سر کوی تو از کون و مکان ما را بس

و ظاهر ، آن است که : هر که خدا را شناخت و لذت ملاقات او را یافت و دانست که :

لذت تنعم به حور و قصور و اشجار و انهار ، با التذاذ به لقای پروردگار در یک حال جمع نمی شود ، دیگر غیر از لقای پروردگار ، چیزی نخواهد .

بلکه همچنان که بعضی گفته اند : بعد از درک لذت لقاء ، دیگر وقعی از برای لذت حور و قصور ، در دل باقی نمی ماند ، زیرا که : لذت نعیم بهشت در نزد لذت لقای الهی ، مثل لذت گرفتن گنجشکی است در پیش لذت تسخیر تمام ممالک عالم ، و استیلای برهمه بنی آدم .

فایده زاهد حقیقی و علائم او

چون حقیقت زهد و فضیلت آن را دانستی . اکنون نپنداری که : هر که ترک مال دنیارا نمود زاهد است ، زیرا که : ترک مال ، و اظهار ضیق معاش ، و خفت در اکل و لباس بسیار سهل است در جنب جاه و شهرت و مدح و منزلت . و بسیارند از دنیا پرستان که دست از مال دنیا