معراج السعاده صفحه 567

برداشته و به اندک قوتی اکتفا نموده و به منزل ویرانی قناعت نموده اندتا مردم آنها را زاهد شناسند و مدح کنند . و به طمع لذت بالاتری از لذت پست ترگذشته اند و این اشخاص ترک دنیا را از برای دنیا کرده اند .

پس زاهد حقیقی آن است که : ترک مال و جاه ، بلکه جمیع لذتهای نفسانیه نموده باشد . و علامت این ، آن است که : فقر و غنا و عزت و ذلت و مدح و ذم در نزد او مساوی باشد . و سبب این حالت ، غلبه انس به خداست ، زیرا که : مادامی که در دل محبت خدا وانس به او غالب نشود ، محبت دنیا بالکلیه از دل خارج نمی شود . و محبت خدا و محبت دنیا در دل او مثل آب و هوا هستند در قدح ، چون یکی از اینها داخل شود دیگری بیرون می رود . پس دل آکنده از محبت دنیا ، از دوستی خدا خالی است . و دل مشغول به محبت خدا ، از دوستی دنیا فارغ است . و هر قدر که یکی از اینها کم می شود دیگری زیاد می شود ، و بالعکس .

صفت دوم : مفاسد غنا و بی نیازی

مفاسد غنا و بی نیازی

از رذایل متعلقه به قوه شهویه ، صفت غنا و بی نیازی است .

و آن عبارت است از : آماده بودن جمیع آنچه از اموال ، صاحب آن به آن محتاج است . و از برای این صفت ، مراتب بی نهایت است . و چنین نیست که : هر غنا و ثروتی مذموم ، و از صفات رذیله باشد .

و از برای غنا اقسامی چند است :

یکی : کسی است که :