معراج السعاده صفحه 593

آن است که : اظهار احتیاج خود را به کنایه و تعریض کند نه تصریح . و به یکی از دوستان و اصدقاء خود اظهارکند ، یا به کسی که به جود و سخاوت مشهور باشد . بلکه اولی آن است که : از یک نفرمعین خواهش نکند . و اگر از فرد معین طلب کند در نزد مردم از او چیزی نطلبد ، وتصریح هم نکند به خواهش . بلکه نوعی بگوید که اگر او نخواهد بدهد بتواند عذربیاورد ، که نفهمیدم . و اگر غیر از این کند و آن شخص از حیا و خجالت ، یا از بیم ملامت ، چیزی به او بدهد ، آن چیز حرام خواهد بود .

و آنچه مذکور شد در صورتی است که : در همان وقت احتیاج به آن داشته باشد واما سؤال کردن چیزی که بالفعل احتیاج به آن ندارد و بعد از این محتاج خواهد بود ، پس اگر تا سال ، به آن احتیاج نداشته باشد و بعد از سال به آن محتاج باشد ، شکی درحرمت آن سؤال نیست . و اگر در عرض سال محتاج باشد ، ظاهر آن است که : سؤال مباح باشد . و لیکن اگر بداند که : در وقت احتیاج هم متمکن از سؤال خواهد بود بهتر آن است که : بالفعل سؤال نکند و تاخیر بیندازد تا وقت حاجت .

و بعضی در این صورت ، پیش از زمان حاجت ، حرام دانسته اند . و هر چه زمان حاجت دورتر ، کراهت سؤال اشد است . و هر بنده ای باید مجتهد نفس خود باشد . ووقت عمل و احتیاج