معراج السعاده صفحه 595

دنیا ، و از جمله صفات مهلکه ، و اخلاق مضله است . بلکه این صفت خبیثه ، بیابانی است کران ناپیدا که از هر طرف روی به جایی نرسی . و وادئی است بی انتها ، که هر چند در آن فرو روی عمق آن را نیابی .

بیچاره ای که بر آن گرفتار شد گمراه و هلاک شد . و مسکینی که به این وادی افتاد دیگرروی خلاصی ندید ، زیرا که : حریص ، هرگز حرص او به جائی منتهی نمی شود و به حدی نمی ایستد . اگر بیشتر اموال دنیا را جمع کند باز در فکر تحصیل باقی است . و هر چه به دست او آید باز می طلبد . و آن بیچاره مریض است و نمی فهمد . و احمق است ونمی داند . چگونه چنین نباشد و حال آنکه می بینیم حریصی را که هشتاد سال عمر کرده است و فرزندی ندارد و این قدر از اموال و املاک و خانه و مستغلات دارد که اگر ه فراغت بگذراند صد سال دیگر او را کفایت می کند ، و خود یقین دارد که : بیست سال دیگر عمر او نیست ، باز در صدد زیاد کردن مال است . و تامل نمی کند که : فایده آن چیست ؟ و چه ثمره دارد ؟ اگر از برای خرج است ، آنچه دارد گاهی است که منافع آن وفا به خرج مده العمر او می کند . و اگر از برای احتیاط است ، اگر آنچه دارد احتمال تلف می رود هر چه تحصیل کند چنین خواهد بود . پس اگر این مرض ، یا حمق نیست پس چه بلاست ؟ و هر که به این مرض مبتلا شد خلاصی از آن مرض