معراج السعاده صفحه 600

مال ، در وقت حیات اوست ، تو که چاره عمر او را نتوانی کرد ، و قدری زندگانی از برای او نتوانی نهاد ، پس چرا در فکر روزی او زحمت می کشی ؟

نگارنده کودک اندر شکم*** نگارنده عمر روزی ست هم

خداوندگاری که عبدی خرید*** بدارد فکیف آنکه عبد آفرید

ترا نیست آن تکیه بر کردگار*** که مملوک را بر خداوندگار

ساعتی سر به زانوی تفکر نه ، و به اطراف ولایات نظری کن و دور و نزدیک را سیری نما و ببین : کسانی که در عهد تو هستند چقدر کسانی هستند صاحب ثروت و جاه وحشمت و حال آنکه پدر ایشان از برای ایشان ذخیره ای نگذاشت . و چه اشخاص یافت می شوند که به فقر و فاقه مبتلایند و حال آنکه اموال بسیار از پدر ایشان مانده بود . بسی پدران ، خانه از برای فرزندان در شهری ساختند و اولاد ایشان در ولایتی دیگر درخرابه مردند . و بسا ده و مزرعه در کشوری از برای ایشان به جهت قرص نانی در کشوری دیگر جان دادند . تو را از حوادث روزگار چه خبر ، و از گردش افلاک چه اطلاع ، چه می دانی که تا چند روز دیگر عالم چه وضع خواهد بود ؟ و اگر از برای خود جمع مال می کنی ، تو اول قدر عمر خود را معین کن و به اندازه آن جمع کن . تو چه می دانی که نام تو در سال دیگر در دفتر مردگان ثبت خواهد بود یادر صحیفه زندگان ؟ و چون قوت سال خود را داری کفایت کن و حساب خود را زیاده مکن . علاوه بر اینها آنکه