معراج السعاده صفحه 631

، زیرا که : بعداز سئوال ، آنچه می دهد قیمت آبروئی است که ریخته است ، و احسان تام نیست .

«حضرت امیر المؤمنین علیه السلام از برای شخصی که امید به حضرت داشت چیزی فرستاد ، و آن مرد هرگز از کسی چیزی نمی طلبید ، نه از آن حضرت و نه از غیراو . شخصی عرض کرد که : این مرد هرگز چیزی از تو سئوال نکرده است و از آنچه فرستادی کمتر هم کفایت او را می کرد . حضرت فرمود که : خدا مثل تو را در میان مؤمنین بسیار نکند ، من عطا می کنم و تو بخل می ورزی . هرگاه من کسی را که امید به من دارد عطا نکنم مگر بعد از سئوال او ، پس به او نداده ام مگر قیمت آنچه را از اوگرفته ام ، زیرا که : او در معرض این در آورده ام که : آبروئی را که در پیش خدای من برخاک می مالد بریزم» . (1)

سوم آنکه : صدقات خود را در یکی از اوقات شریفه و ازمان فاضله بدهد . و آن وقت را از برای بذل و عطا مقرر دارد . مثل روز عید غدیر ، و ماه ذی الحجه ، به خصوص دهه اول آن . یا ماه رمضان ، به خصوص دهه آخر آن .

و مروی است که : «پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله جوادترین خلق بود . و در ماه رمضان مثل باد تند بود که هیچ چیز را نگاه نمی داشت» . (2)

چهارم آنکه : زکاه و سایر حقوق مالیه واجبه را آشکار و علانیه بدهد ، که آن افضل است از پنهان دادن