معراج السعاده صفحه 632

. و آنچه از عطاها که سنت باشد پنهان دادن آن افضل است .

همچنان که حضرت صادق علیه السلام به آن تصریح کرده و فرمودند که : «اگرمردی زکاه مال خود را بر دوش کشد و به فقیر رساند ، حسن جمیلی است از برای او» . (1)

و این در وقتی است که از شایبه تشویش ریا مطمئن باشد . و آن فقیری که می گیرد ازاظهار آن شرم و حیا نکند . و الا پنهان دادن واجبات هم افضل است .

پنجم آنکه : از منت نهادن بر فقیر و ایذای او احتراز کند . و عطائی که به کسی نمایداز صفحه خاطر محو سازد ، تا در دفتر حسناتش ثبت گردد ، که اگر از این صفت خبیثه اجتناب نکند . صدقه او باطل ، و «حلیه» (2) صحت«عاطل» (3) می ماند .

همچنان که حق - سبحانه و تعالی - می فرماید که :

«یا ایها الذین امنوا لا تبطلوا صدقاتکم بالمن و الاذی»

یعنی : «ای مؤمنان ! باطل مسازید صدقات خود را به منت نهادن و آزار دادن» . (4)

و از سید انام مروی است که : «کسی که با برادر مؤمن خود نیکی کند و بر او منت نهد خدای - تعالی - عمل او را از درجه اعتبار ساقط سازد . و او را بر گناه خود بگیرد . وسعی او را نپذیرد» . (5)

و منت نهادن ، این است که : همچنین داند که به آن فقیر احسانی نموده . و علامت ظاهری آن ، این است که : در نزد مردم زبان به اظهار آن گشاید و آن

1- 13. وسائل الشیعه ، ج 6 ، ص 215 .
2- 14. زینت .
3- 15. مهمل و بیهوده .
4- 16. بقره ، (سوره 2) ، آیه 264 .
5- 17. وسائل الشیعه ، ج 6 ، ص 316 ، ح 5