معراج السعاده صفحه 669

یا غرض او معلوم نباشد ، ظاهر آن است که : حرام نباشد . اگر چه قبول آن مطلقا خالی از کراهت نیست ، زیرا که : هدیه ای است مشابه رشوه .

مروی است که : «حضرت پیغمبر صلی الله علیه و آله والی ای فرستادند که زکوه قبیله «ازد» را جمع نماید ، چون مراجعت نمود بعضی از آنچه آورده بود خودنگاهداشت و گفت : این هدیه ای است که به من داده اند . حضرت فرمود که : اگر راست می گوئی چرا در خانه پدرت و خانه مادرت ننشستی تا هدیه از برای تو بیاورند ؟ پس فرمود : چرا من هرگاه یکی از شما را به عملی نصب می کنم گوئید این از شما و این هدیه من است ، چرا در خانه مادرش نمی نشیند تا هدیه از برایش بیاورند ؟ ! » . (1)

و بنابراین ، سزاوار هر قاضی و والی و حاکمی ، و غیر اینها از عمال سلاطین آن است که : فرض کند خود را بی منصب و شغل ، معزول از هر کار و بار ، در خانه مادرش نشسته است آنچه به او در آن وقت عطا می کند حال هم اگر بفرستند بگیرد . و آنچه را که نمی فرستند از آن اجتناب کند .

فصل : فضیلت اجتناب از مال حرام

ضد عدم اجتناب از مال حرام ، اجتناب و احتراز از آن است . و آن یک معنی ورع است . و معنی دیگر آن ، نگاه داشتن خود است از مطلق معاصی . و منع نفس ، از هر چه سزاوار نیست . و تقوی نیز با ورع ، یک معنی دارد . و آن نیز بر دو معنی اطلاق می شود .