معراج السعاده صفحه 690

حسد ، از کوری دل ، و انکار فضل خداست . واین ، دو بال اند از برای کفر . و فرزند آدم به واسطه حسد در حسرت ابدی افتاد و به هلاکتی رسید که هرگز نجاتی از برای او نیست» . (1)

و از کلام بعضی از حکماست که : «حسد ، جراحتی است که بهبود از برای آن نیست» . (2)

و یکی از بزرگان دین گفته است که : «حاسد را از مجالس و مجامع عاید نمی شودمگر مذمت و ذلت . و از ملائکه به او نمی رسد مگر بغض و لعنت . و از خلق نفعی نمی برد مگر غم و محنت . و در وقت مردن نمی بیند مگر هول و شدت . و در قیامت چیزی به او نمی رسد مگر عذاب و فضیحت» . (3)

حسود سود نمی برد

و بدان که صاحب این صفت ، همیشه خوار و بی مقدار است .

و از این جهت است که : حضرت امیر المؤمنین علیه السلام فرموده است که :

«الحسود لا یسود»

یعنی : «صاحب حسد ، خداوند شرف و بزرگی نمی گردد» . (4)

و حسود پیوسته به غصه و الم گرفتار است .

و از این جهت است که سید انس و جان فرموده :

«اقل الناس لذه ، الحسود»

یعنی :

«کمترین مردمان از حیث لذت ، حسود است» . (5)

چون که : مذاق طبعش همیشه از تلخی حسد متغیر است .

و بر طبق این کلام است آنچه حضرت امیر المؤمنین علیه السلام فرموده اند :

«الحسود مغموم»

یعنی : «حسد ، آدمی را به غم و اندوه مبتلا

1- 9. بحار الانوار ، ج 73 ، ص 255 ، ح 23 .
2- 10. محجه البیضاء ، ج 5 ، ص 330 .
3- 11. محجه البیضاء ، ج 5 ، ص 330 .
4- 12. غرر الحکم ، چاپ دانشگاه ، ج 1 ، ص 255 .
5- 13. بحار الانوار ، ج 73 ، ص 250 ، ح 8 .