معراج السعاده صفحه 709

این صورت ، مطلقا بر او گناهی نخواهد بود و غضب او بر خود ، مقابله باحسدی که در باطن او هست خواهد نمود . و نورانیت این ، مکافات ظلمت آن راخواهد کرد .

و اما بر اصل میل قلبی به زوال نعمت از غیر ، معصیتی مترتب نمی شود ، زیرا که : آن اغلب از تحت اختیار بیرون است . و تغییر دادن طبع ، و رسانیدن آن به مرتبه ای که نیکی و بدی کردن نسبت به او مساوی ، و بلا و نعمت و رنج و راحت در نزد او یکسان باشد ، کار هر کسی نیست . و مرتبه ای نیست که هر کسی به آن تواند رسید .

بلی کسانی هستند که انوار معرفت پروردگار بر در و دیوار خانه دل ایشان پرتوافکنده ، و اشعه لمعات محبت انس او بر ساحت نفسشان تابیده ، و به یاد او یاد همه چیزی را فراموش کرده .

چنان پر شد فضای سینه از دوست*** که یاد خویش گم شد از ضمیرم

از مشاهده جمال ازل واله و مدهوش ، و از باده محبت محبوب حقیقی ، مست وبیهوش .

حریفان خلوت سرای الست (1)*** به یک باده تا نفخه صور (2)

مست به ربط خاص جمیع مخلوقات خالق آگاه گشته ، و نسبت به آفرینش را به آفریننده پی برده ، و یقین نموده اند که : جمیع موجودات ، رشحه ای از رشحات وجود یک کس ، و همه کاینات ، قطره ای از دریای وجود آن ذات اقدس اند . تمامت زادگان کارخانه وجودرا یک دایه پروریده . و همه اطفال سرای آفرینش ، از یک پستان شیر مکیده