معراج السعاده صفحه 782

او نیست . و بسا باشد که : در مقابل او گفتار یا کردار خلاف ادبی نسبت به او به عمل می آورند . پس باید دلی قوی داشته باشد که به اینها مضطرب نگرددو از جا در نرود . و باید با مردم مهربان باشد . و با ایشان به رفق و مدارا رفتار کند ، چون پند و نصیحت به رفق و ملایمت ، بهتر در دل جا می کند و بیشتر تاثیر می کند . و بایدبی طمع از مردم باشد . و قطع طمع و امید از ایشان نموده باشد ، زیرا که : کسی که طمع به مال مردم دارد ، یا امید ستایش و مدح به ایشان دارد نمی تواند اصلاح مردم کند وامر به معروف و نهی از منکر نماید .

گویند : «یکی از بزرگان در خانه گربه ای داشت و قصابی در حوالی او دکان داشت ، وآن شخص هر روز از آن قصاب به جهت گربه خود پاره ای گوشت می گرفت . روزی ازآن قصاب معصیتی دید اول به خانه آمد و گربه را بیرون کرد بعد از آن به نزد آن قصاب آمده وی را از آن معصیت منع کرد و نهی نمود و سخنان درشت با او گفت .

قصاب گفت : گربه تو چیزی نخورد . گفت : تا گربه را بیرون نکردم و طمع از تو نبریدم در مقام منع تو بر نیامدم» . (1)

از حضرت رسول صلی الله علیه و آله مروی است که : «صاحب امر به معروف بایدعالم باشد به حلال و حرام ، و از آنچه متعلق به نفس اوست . و در آنچه امر و نهی می نماید فارغ شده