معراج السعاده صفحه 884

مردم رادر جنب معرفت خدا چون شتران ملاحظه نماید» . (1)

پس بنده صادق در جمیع مقامات دین عزیز و نایاب است .

و از علامت صدق در این مقام ، آن است که : تحمل همه شداید و مصایب را نماید .

و زبان به اظهار آنها نگشاید . عمر خود را به طاعت و عبادت صرف نماید . و آنها را ازخلق بپوشاند .

مروی است که : «به موسی بن عمران وحی رسید که : چون من بنده ای از بندگان خودرا دوست دارم او را مبتلا می سازم به بلائی که کوهها توانائی تحمل آن را نداشته باشند ، تا بینم در دعوای بندگی و محبت ، صادق است یا نه . پس اگر او را صادق و صابر یافتم او را ولی و حبیب خود قرار می دهم . و اگر بی صبر و جزعناک دیدم که به هر جا زبان شکوه می گشاید او را مخذول و منکوب می سازم و هیچ باک ندارم» . (2)

فایده : مفاسد و آفات زبان

بدان که : بسیاری از آفات مذکوره در این مقام و در سابق بر این ، از : غیبت و بهتان ودروغ و شماتت و سخریت و جدال و مراء و مزاح و تکلم به مالا یعنی و فحش و غیراینها ، از مفاسد زبان است . و ضرر این عضو به انسان ، بیشتر از سایر اعضا است . و آفات آن افزون تر از آفات سایر جوارح است . و مفاسد این عضو ، اگر چه از معاصی ظاهره است ، که شان علم اخلاق گفتگوی از آنها نیست و لیکن هر یک از اینها منجر به اخلاق رذیله و ملکات فاسده