معراج السعاده صفحه 908

چند روزه دنیای فانی ازآن محروم می مانی از سعادت ابدی و پادشاهی سرمدی و نعمتهایی که هیچ گوشی نشنیده و هیچ چشمی ندیده و به هیچ خاطری خطور نکرده .

سلیمان ابن داود - علیهما السلام - که پیغمبر جلیل الشان و از معصیت و گناه معصوم بود و ذره ای از فرمان الهی تجاوز نکرد و طرفه العینی غبار معصیت به خاطر مبارکش ننشست و با وجود سلطنت کذایی ، از رنج دست خویش معاش خود را گذرانید و کام خود را به لذات دنیا نیالود ، با وجود این ، در اخبار رسیده است که : پانصد سال آن عالم که هر روزی از آن مقابل هزار سال این دنیا است بعد از سایر پیغمبران قدم در بهشت خواهد گذاشت . پس چگونه خواهد بود حال کسانی که مایه جاه و منصبشان عصیان پروردگار ، و ثمره ریاستشان آزردن دلهای بندگان آفریدگار است ؟ ! پس ، زهی احمق و نادان کسی که به جهت ریاست و همیه دو سه روزه دنیای ناپایدارو دولت این خسیسه سرای ناهنجار و سست ، از سلطنت عظمی و دولت کبری دست برداشته ، نفس قدسیه خود را که زاده عالم قدس و پرورده دایه انس عزیز مصر و یوسف کنعان و سعادت است در چاه ظلمانی هوا و هوس ، خاک نشین سازد . و او را در زندان الم به صد هزار غصه و غم مبتلا سازد . آری : از حقیقت خود غافلی و به مرتبه خود جاهل .

مانده تو محبوس در این قعر چاه*** و اندرون تو سلیمان با سپاه

گر نیایی از پی شکر و گله*** در زمین و چرخ افتد زلزله