معراج السعاده صفحه 914

. و اسم او در میان مردمان گم باشد . و انگشت نمای ایشان نباشد ، و بر این صبر کند . مرگ به او روی آورد در حالتی که میراث او اندک باشد ، و گریه کنندگان بر او کم باشند» . (1)

در بعضی اخبار وارد شده است که : «پروردگار عالم در مقام منت بر بعضی از بندگان خود می فرماید که : آیا انعام بر تو نکردم ؟ آیا تو را از مردم پوشیده نداشتم ؟ آیا نام تو رااز میان مردم کم نکردم ؟ » . (2)

بلی : چه نعمتی از این بالاتر که کسی خدای خود را بشناسد و به قلیلی از دنیا قناعت کند . نه کسی را شناسد و نه کسی او را . چون شب در آید بعد از ادای واجب خود به امن و استراحت بخوابد . و چون روز داخل شود بعد از گزاردن حق پروردگار ، به خاطر جمع به شغل خود پردازد .

مگو جاهی از سلطنت بیش نیست*** که ایمن تر از ملک درویش نیست

گدا را چو حاصل شود نان شام*** چنان خوش بخسبد که سلطان شام

و از این جهت بود که اکابر دین ، و سلف صالحین ، کنج تنهایی را برگزیده و درآمد و شد خلق را بر روی خود بسته و روی همت به طلب پادشاهی کشور قناعت آورده بزرگی و شکوه ارباب منصب و جاه در نظرشان چون کاه ، و تخت و تاج صاحبان سریردر نزد ایشان حکم گیاهی داشت . و زبان حالشان به این مقال گویا :

ملک دنیا تن پرستان را حلال*** ما غلام ملک عشق بی زوال

احمقان سرور