معراج السعاده صفحه 920

زود .

از برای شکمی که از دو لقمه نان سیر تواند شد چه لازم است که خود را به صد هزاربلا افکنی . و از جهت بدنی که به پنج «گز» (1) کرباس توان پوشید چه افتاده است که به هزار اضطراب اندازی .

هر که را خوابگه آخر به دو مشتی خاک است*** گو چه حاجت که بر افلاک کشی ایوان رابرو

از خانه گردون به در و نان مطلب ***کاین سیه کاسه در آخر بکشد مهمان را

و حال آنکه هرگاه جاه او در دنیا بیشتر و منصب او بلندتر ، از راحت و عیش دورترو بی نصیب تر است . در کاخ سلطنت صد هزار آفت است که در کنج ویران فقر یکی ازآنها نیست . و از برای فقیر بینوا عیشی که مهیاست هرگز از برای صاحب منصب و جاه میسر نه .

بخسبند خوش روستائی و جفت*** ندانی که سلطان در ایوان نخفت

گدارا کند یکدرم سیم ، سیر*** فریدون به ملک عجم نیم سیر

کسانی را که چنان پنداری که به واسطه جاه و منصب به لذت و راحت می گذراننداگر به حقیقت امر ایشان رسی می دانی که چگونه از زندگانی خود سیر ، و از اوضاع خوددلگیرند .

کسی را که بر تخت زرجای اوست*** از آهن یکی کنده بر پای اوست

صفت بیستم : دوست داشتن مدح و ثنا ، و کراهت داشتن ذم

دوست داشتن مدح و ثنا

یعنی : هر که طالب آن باشد که مدح او کنند و خوش آمد او گویند ، و متنفر باشد ازاینکه : بدگویی او کنند . و این صفت ، نتیجه حب جاه است . و از مهلکات عظیمه است ، زیرا هر کس که